ψιθυροι…
Στο beber. cαfe bαr
Πρίν από 6 μήνες επστρεψα με την οικογεννεια μου στην Ελλαδα μετα απο 15 χρονια στο εξωτερικο. Ο σύζυγός μου εργάζεται για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, και η δουλειά του μας έχει επιτρεψη να ταξηδευσουμε και να ζησουμε σε διαφορετικές χώρες.
Για έναν καλλιτέχνη αυτός ο τρόπος ζωής είναι σαν ένα θησαυρόκυβοτιο γεματο νεες ιδεες, ηλικα, πλεσια και χρωματα. Μεσα απο απ’αυτην την επιροη τα θεματα στην δουλεια μου ειναι μια συνεχής προσπάθεια του να μεταφερω μια κοινωνική έννοια, ειναι μια πλατφόρμα πάνω στην οποία συνδυάζω την αισθητική με κοινονικοπολιτικα μηνηματα.
Μου αρεσουν τα πρωσοπα των τυχαιων ανθρωπων που ζουν στην περιφερια της ζωης. Μεσα στον ψευδοκοσμο της γκαλερί, η ιστορια τους περνει μια αλλη διασταση. θελω να ειμαι ανταγωνιστική στην δουλεια μου, εχω ανάγκη να ταρακουνήσω τους ανθρώπους, να αλλάζουν τις αντιλήψεις τους και να τους αναγκάσω να σκεφτούν, όχι γιατί ξέρω εγω καλύτερα, αλλα μόνο και μόνο επειδή πρέπει συνεχώς να αμφισβητουμε αυτα που ακουμε γυρο μας. Θελω να υπενθημησω στον θεατη το οτι η καθε ιστορια εχει πολλες πλευρες.
Τα εργα που κρεμοντε σ’αυτην την εκθεση ειναι απο διαφορετηκες εμπιριες, ειναι προσωπα απο την αιθιοπια, το σουδαν, την Ελλαδα. Τα περισσοτερα ειναι φτιαγμενα στο σουδαν αν και μερικα φτιαχτηκαν στον καινουργιο μου ατελιε εδο στην Αθηνα. Τα υχεια και τα αφιριμενα εργα ειναι η σινεστιματικη και μη πλευρα ολων αυτων των ενοιων, κατι που φενετε να ειναι ουδετερο αλλα προερχεται απο μια συνεστηματικη σκοπια.
Αν και εχω εκθεσει το εργο μου σε πολλες χωρες, νιώθω πολύ τυχερη που μου εχει δωθεί η ευκαιρια να συνεργαστώ με το Beber Café bar μια και ειναι η πρώτη φορα που εκθέτω μέρος του έργου μου στην Αθήνα.